Fenna. Als de klok tien uur slaat en we naar buiten gaan voor een kwartiertje pauze, zoekt zij een rustig plekje op. Alleen. Meestal met haar rug tegen de muur van het schoolgebouw, haar blik gericht op het schoolplein. Ze kijkt rond. En soms zie haar glimlachen. Als er een doelpunt wordt gescoord. Als er een grap wordt verteld. Als ze ziet dat ik naar haar kijk.

Je kent het vast wel. Je bent met iemand in gesprek, laten we hem Jaap noemen, en ineens gooit Jaap er een overhaaste generalisatie in. Een wat? Een overhaaste generalisatie. Zoiets als.. ‘Roken ongezond? Nou, mijn oma rookte en is 93 geworden hoor, dus zó ongezond is het niet!’

“Oké, ben je er klaar voor? Heb je de kookwekker? Staan de stoeltjes klaar?” 

36 weken zwanger.. ik geef er nu eindelijk toch maar eens aan toe: het middagslaapje. Wekenlang wordt mij al de vraag gesteld ‘of ik ‘s middags even ga liggen’. Wekenlang is mijn antwoord ‘Nee hoor, het gaat prima!’ Maar nu dan toch even op bed met de stem van Lynn die haar boek ‘De Tweede’ aan mij voorleest.

In slechts een paar dagen heb ik het boek Socrates op Sneakers uitgeluisterd. Is dat eigenlijk een goed woord? Uitluisteren? Of noem je het een audioboek ‘afronden’? Hoe je het ook noemt.. het boek is uit en mijn rugtas met tools voor het stellen van goede vragen is gevuld. Mét nieuwe inzichten en tips, die ik vol enthousiasme ga inzetten bij mijn gesprekspartners.

Formatief evalueren? Er is werk aan de winkel als deze term je niet bekend voorkomt. Formatief evalueren verspreid zich namelijk als een olievlek in het onderwijs omdat het wérkt. De leerlingen hebben meer zicht op hun leerproces en de docent kan beter onderwijs op maat geven.

Eind maart. Ik weet het nog goed. Ik had net mijn dochter opgehaald bij de oppas en samen liepen we naar huis. Ongegeneerd keek ik in de voortuinen van de huizen waar ik langs liep. In één van deze tuinen zat een mevrouw op een bankje voor het huis. In haar ene hand hield ze een glaasje wijn vast. Ze hield hem een beetje ongemakkelijk omhoog en keek ondertussen in de webcam van haar laptop. Met haar andere hand hield ze de laptop vast die op haar schoot stond. Ze glimlachte naar haar scherm. Het was haar eerste digitale vrijdagmiddagborrel.

"Joehoe, juf Mariëlle!" Ik draai mij om en kijk van links naar rechts langs het schoolhek. Daar staan namelijk - keurig op 1,5 meter afstand van elkaar - de ouders van mijn leerlingen. Door de corona maatregelen mogen zij nu niet op het schoolplein komen en dus zwaaien zij hun kind uit bij het schoolhek. Aan de andere kant staan wij, alle juffen, om de kids op te vangen.

Dinsdag 21 april 19.10 uur. Hij heeft het gezegd. Minister-president Rutte heeft gezegd wat de ene groep al dacht en de andere groep hoopte. De scholen gaan vanaf de meivakantie weer gedeeltelijk open. En dan, precies dan, gebeurt het. De schoolleider in mij gaat AAN.

De afgelopen week was dit de meest gehoorde vraag van ouders aan mij. En als ze het vroegen, zag je de bezorgdheid in hun ogen.